Kim jest mroczny demiurg? Druga strona Stwórcy, która więzi dusze w fizycznych ciałach w materialnym wszechświecie



W naszym świecie często wydaje się, że wyższe siły wszystko skrupulatnie planują i kontrolują. Ale czy kiedykolwiek zastanawialiście się, że za tym wszystkim może kryć się coś mroczniejszego i bardziej tajemniczego?

Często mówi się, że Bóg jest ucieleśnieniem dobroci i miłości. Jednak obserwując wydarzenia na świecie, nasuwa się pytanie: „Czy to prawda?

Czy Bóg naprawdę uosabia te cechy?”. Nauki gnostyckie oferują alternatywne spojrzenie na Boga i stworzenie, odkrywając tajemnicze aspekty, które są często ignorowane przez tradycyjne religie.

Gnostycyzm i jego nauki

Gnostycyzm powstał w pierwszych wiekach naszej ery jako ruch filozoficzny i religijny. Jego wyznawcy, znani jako gnostycy, wierzyli, że świat nie jest dziełem najwyższego, dobrotliwego bóstwa, jak twierdzą tradycyjne religie. Uważali oni raczej, że świat został stworzony przez demiurga, podrzędną i despotyczną istotę, którą obarczali odpowiedzialnością za cierpienia i nędzę ludzkości. W wierzeniach gnostyckich demiurg stanowi uosobienie niedoskonałości i zła i stanowi silny kontrast w stosunku do prawdziwego Boga, ostatecznego stwórcy, który wykracza poza świat materialny. Zły demiurg nie stworzył ludzkości dla kwitnącego życia, ale dla nieustannego cierpienia i udręki. Obwinia się go za chciwość, nadmierną żądza i dzikość, które nękają ludzkość.

Imiona mrocznego demiurga

W wierzeniach gnostyckich demiurg jest określany różnymi imionami, między innymi Jaldabaoth, Saklas i Samael. Istota ta jest przedstawiana jako ślepa, ograniczona i prymitywna i symbolizuje niedoskonałość i ograniczoność świata materialnego. W przeciwieństwie do wszechmocnego i współczującego Boga, demiurg jest postrzegany przez gnostyckich jako opresyjny władca, którego dzieło jest pełne cierpienia i niesprawiedliwości.

Według gnostyckiej koncepcji prawdziwa boskość wykracza poza demiurga i dąży do wyzwolenia ludzkości spod jego panowania. Dlatego najwyższa istota wysłała Chrystusa na ziemię, aby pomógł ludziom osiągnąć prawdziwą wiedzę i znaleźć zbawienie. Sukces misji Chrystusa pozostaje kwestią sporną. Ponieważ jednak od czasu jego przybycia nie nastąpiły żadne istotne zmiany, misja wydaje się nie być spełniona. Niektóre wyznania uważają, że Mesjasz nie przybył jeszcze na ziemię i że wydarzenie to dopiero czeka ludzkość.

Upadek Sophii i narodziny Demiurga

Teksty gnostyckie donoszą, że Sophia, istota wyższa, działała bez zgody swojego boskiego partnera, co doprowadziło do stworzenia Demiurga. Istota ta była tak wadliwa, że Sophia wygnała ją z Pleromy, królestwa światła i doskonałości, do ciemności. Demiurg, przedstawiany jako potworna istota o ciele węża i głowie lwa, uosabia zło i zniszczenie. Upadek Sophii i powrót Demiurga odgrywają centralną rolę w kosmologii gnostyckiej i stanowią wyjaśnienie niedoskonałości świata materialnego.

Archontowie: słudzy tyrana

Demiurg nie dążył do samodzielnego panowania nad światem materialnym. Stworzył armię archontów – istot o ludzkich ciałach, ale zwierzęcych twarzach. Archontowie wykonywali wolę demiurga, nadzorowali różne aspekty egzystencji i utrudniali duchowy rozwój człowieka. Gnostycy uważali archontów za przeciwników, którzy blokowali drogę do oświecenia i wolności. Wierzyli, że rozpoznanie i pokonanie tych istot jest niezbędne do duchowego wzniesienia się i osiągnięcia pleromy – królestwa światła i równowagi.

Demiurg i Bóg z Biblii

Kontrowersyjnym aspektem teologii gnostyckiej jest utożsamianie demiurga z Bogiem przedstawionym w Starym Testamencie. Gnostycy twierdzili, że przedstawienie Boga w tych pismach, naznaczone okrucieństwem i niezrozumieniem, ujawnia jego tyrańską naturę. Interpretowali te opisy jako dowód, że to demiurg, a nie najwyższy stwórca, stworzył świat. Dla gnostyków było to potwierdzeniem ich nieortodoksyjnej interpretacji chrześcijaństwa i podkreślało dążenie do głębszego i bardziej autentycznego zrozumienia Boga. W ich przemówieniach można znaleźć następujące uzasadnienie:

Cytat:Nie jesteśmy zbawieni dzięki naszym uczynkom, ale dzięki wierze w ofiarę Jezusa Chrystusa i przyjęciu tej ofiary poprzez skruchę. Jednak żadne zewnętrzne obrzędy i pobożność nie mogą zbawić człowieka. Chrześcijaństwo to osobista relacja z Chrystusem

Niektórzy gnostycy uważają chrześcijańskie obrzędy i hierarchię kapłańską za zbędne i niepotrzebne. Jednocześnie nauki gnostyckie często obejmują magię, wiedzę ezoteryczną i zakazane nauki, które często sprzyjają rozwojowi licznych sekt.

Zbawienie poprzez gnozę

Gnostycyzm głosi, że zbawienie można osiągnąć jedynie poprzez gnozę, czyli tajemnicze i ezoteryczne zrozumienie wszechświata i jego boskich elementów. Wyznawcy tej doktryny wierzą, że tylko ci, którzy posiadają tę wiedzę, mogą uwolnić się spod wpływu demiurga i jego archontów. W tradycji gnostyckiej Chrystus jest postrzegany jako zwiastun Najwyższego Boga, który prowadzi ludzi do zrozumienia prawdziwej natury istnienia i drogi do wyzwolenia. Zgodnie z nauką gnostycką wyzwolone dusze mogą wznieść się ponad siedem sfer, pokonać bariery archontów i osiągnąć pleromę, królestwo światła i harmonii.

Co możemy powiedzieć na ten temat

Istota religii jest nieograniczona i każdy człowiek ma skłonność do wierzenia w to, co najbardziej mu odpowiada. Nauki gnostyckie oferują głęboką i tajemniczą perspektywę na stworzenie świata i boską naturę. Podważają one ustalone przekonania religijne i przedstawiają świat jako dzieło wadliwego i despotycznego demiurga. Dla gnostyków zbawienie leży w dążeniu do wiedzy i poznaniu prawdziwej natury rzeczywistości, co wymaga wewnętrznych konfliktów i duchowego przebudzenia.

W dzisiejszym świecie, w którym wielu poszukuje odpowiedzi na pytania o sens życia i przyczyny cierpienia, filozofia gnostycka może stanowić przekonującą alternatywę i pobudzać do poszukiwania głębokiego zrozumienia. Jak powiedział mądry człowiek:

Cytat:„Prawdziwa wiedza jest światłem, które oświeca drogę w ciemności niewiedzy”.

Kto szuka wiedzy wyłącznie w Biblii, może być niezadowolony, ponieważ postrzega ją jedynie jako jedną z niezliczonych interpretacji różnych religii i nauk. Niektórzy nazywają nawet naukę i jej teorie nową religią XXI wieku. Jednak jak zawsze, prawda pozostaje nieuchwytna, często czai się w pobliżu, ukryta przed ciekawskimi spojrzeniami.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl