Sonda kosmiczna Voyager należąca do NASA odkryła „ścianę” o temperaturze od 30 000 do 50 000 kelwinów na skraju naszego Układu Słonecznego



Kiedy w 1977 roku NASA wystrzeliła sondy Voyager, nikt nie wiedział dokładnie, co znajduje się poza planetami. Kilkadziesiąt lat później, kiedy sondy kosmiczne dotarły do granicy naszego Układu Słonecznego, odkryły coś niezwykłego: rozżarzoną ścianę plazmy o temperaturze od 30 000 do 50 000 kelwinów (około 54 000 do 90 000 °F). Granica ta nazywana jest heliopauzą – niewidzialną granicą, na której pole magnetyczne Słońca i wiatr słoneczny spotykają się z medium międzygwiazdowym. W obrębie heliopauzy Słońce dominuje w przestrzeni kosmicznej, a poza nią rozciąga się Droga Mleczna.

Cytat:„Słońce wysyła stały strumień naładowanych cząstek, tzw. wiatr słoneczny” – wyjaśnia NASA. „Tworzy on ogromną bańkę wokół Słońca i jego planet, zwaną heliosferą”.

Voyager 1 przekroczył tę granicę 25 sierpnia 2012 r., stając się pierwszą sondą kosmiczną, która opuściła heliosferę. Voyager 2 podążył za nim w 2018 roku i potwierdził, że „granica” naszego Układu Słonecznego nie jest stała – jest dynamiczna i rozszerza się wraz z aktywnością Słońca oraz kurczy się. Pomimo zmierzonego ekstremalnego ciepła sondy Voyager przetrwały. Region ten jest tak słabo zaludniony, że przegrzane cząsteczki rzadko zderzają się z sondami kosmicznymi – nie mogą więc przenosić na nie ciepła.

Odkrycie to ujawniło coś jeszcze bardziej zadziwiającego: pola magnetyczne wewnątrz i na zewnątrz heliosfery są zrównane, co sugeruje, że wpływ Słońca sięga dalej niż oczekiwano. Prawie 50 lat po starcie obie sondy Voyager nadal wysyłają dane z przestrzeni międzygwiezdnej – jest to najdłuższa i najdalej sięgająca misja ludzkości. Źródło: „NASA’s Voyager Spacecraft Found a 30,000–50,000 Kelvin ‘Wall’ at the Edge of Our Solar System”, IFLScience, 31 października 2025 r.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl