Technologia pozaziemska? 3I/ATLAS wydaje się mieć ocynkowaną powłokę


Zdjęcie: 3I/ATLAS, wykonane przez NIRSpec teleskopu kosmicznego Jamesa Webba 6 sierpnia 2025 r.

Wszystko, co wiemy do tej pory o 3I/ATLAS:

1 lipca 2025 r. stacja Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System (ATLAS) nad rzeką Río Hurtado w Chile odkryła coś niezwykłego: szybko poruszający się obiekt o tymczasowej nazwie A11pl3Z, który później nazwano 3I/ATLAS i skatalogowano jako C/2025 N1 (ATLAS). Na pierwszy rzut oka został sklasyfikowany jako kometa. Jednak niemal natychmiast astronomowie zdali sobie sprawę, że ten gość był czymś zupełnie niezwykłym.

Dlaczego 3I/ATLAS jest inny.

1. Międzygwiezdne pochodzenie Podobnie jak wcześniej ʻOumuamua (1I/2017 U1) i Borisov (2I/2019 Q4), 3I/ATLAS jest dopiero trzecim potwierdzonym obiektem międzygwiezdnym, który wkroczył do naszego Układu Słonecznego. Jego stroma hiperboliczna orbita – o ekscentryczności ponad 1,02 – dowodzi, że nie jest on związany grawitacyjnie ze Słońcem.
   
2. Skład różniący się od wszystkich komet. Większość komet jest bogata w lód wodny. Nie dotyczy to jednak 3I/ATLAS. Analizy spektroskopowe przeprowadzone przez teleskop kosmiczny Hubble'a i teleskop kosmiczny Jamesa Webba (JWST) wykazały, że składa się on głównie z dwutlenku węgla i ma jeden z najwyższych kiedykolwiek zmierzonych stosunków CO₂ do wody. To sprawia, że jest on chemicznie obcy w porównaniu z kometami, które powstały w naszym własnym Układzie Słonecznym.
   
3. Ogon łamiący zasady Komety zazwyczaj tworzą ogon skierowany od Słońca, napędzany przez sublimujący lód. Natomiast 3I/ATLAS wykazuje smugę pyłu skierowaną w stronę Słońca – ogon w „niewłaściwym” kierunku.
   

Zjawisko to nigdy nie zostało zaobserwowane w przypadku naturalnej komety i wskazuje albo na niezwykłe właściwości fizyczne, albo na zachowanie wynikające z konstrukcji.

1. Idealnie wyrównana trajektoria lotu: zamiast przemierzać układ słoneczny w sposób przypadkowy, 3I/ATLAS porusza się niemal dokładnie wzdłuż płaszczyzny ekliptyki, płaskiej orbity, na której znajdują się Ziemia, Mars i większość planet. Statystycznie prawdopodobieństwo, że przypadkowy obiekt międzygwiezdny będzie miał tak precyzyjne ustawienie, wynosi mniej niż 0,005%.
   
2. Niewytłumaczalne przyspieszenie: Dane z obserwacji radarowych i JWST potwierdzają niewielkie, ale trwałe przyspieszenie niegrawitacyjne. Zazwyczaj takie zmiany wyjaśnia się wyrzucaniem gazów. Jednak Webb nie wykrywa ani komy, ani strumieni, ani sygnatury termicznej, które mogłyby wyjaśnić ten impuls. Zamiast tego przyspieszenie przypomina kontrolowany napęd, podobny do silnika jonowego, który wyrzuca pył lub gaz, aby wytworzyć impuls.
   
3. Światło skierowane do przodu: zamiast ogona za sobą, 3I/ATLAS świeci przed sobą, prawie jakby oświetlał swoją drogę.
   
4. Stabilizowana rotacja: w przeciwieństwie do naturalnie wirujących komet, wydaje się on zachowywać kontrolę nad położeniem, co jest zgodne ze sztuczną stabilizacją.
   
5. Spekulacje na temat napędu atomowego: Astrofizyk z Harvardu, Avi Loeb, znany ze swoich śmiałych interpretacji Oumuamua, podkreślił niegrawitacyjne przyspieszenie i trajektorię lotu satelity. Spekulował nawet, że 3I/ATLAS może być napędzany energią jądrową i prawdopodobnie wyrzuca pył jako paliwo.
   
6. 3I/ATLAS nie przeleci po prostu obok i nie zniknie. Jego obliczona trajektoria prowadzi go obok kilku ważnych planet: przelot obok Wenus – sierpień 2025 r. spotkanie z Marsem – wrzesień 2025 r. przelot obok Jowisza – koniec 2026 r.
   

Widok ukośny trajektorii lotu 3I/ATLAS przez Układ Słoneczny wraz z przedstawieniem orbit i pozycji planet. Taka sekwencja przelotów planet wydaje się mniej przypadkowa, a bardziej celowym pomiarem trajektorii lotu. 30 października 2025 r. obiekt osiągnie w końcu swój peryhelium, czyli największe zbliżenie do Słońca. Decydujące znaczenie ma fakt, że w tym momencie z perspektywy Ziemi znajduje się on bezpośrednio za Słońcem – jest to idealna okazja do manewru maskującego, jeśli rzeczywiście jest sterowany w sposób inteligentny.

1. Najnowsze wiadomości na temat tego obiektu wskazują, że 3I/ATLAS wykazuje oznaki pozaziemskiej galwanizacji. Astronomowie za pomocą Very Large Telescope (VLT) w Chile odkryli coś, czego nigdy wcześniej nie zaobserwowano w przypadku naturalnych komet: chmurę czystego niklu gazowego z dodatkiem cyjanku, ale bez zawartości żelaza.
   

Komety zachowują się inaczej. We wszystkich znanych przypadkach nikiel i żelazo występują razem w skałach kosmicznych, asteroidach i kosmicznych szczątkach. Brak żelaza w 3I/ATLAS uniemożliwia wyjaśnienie tego zjawiska za pomocą naturalnych procesów. Połączenie niklu i cyjanku przypomina coś, co znamy z technologii ludzkiej: galwanizację niklowo-cyjanową. Ten przemysłowy proces jest stosowany do powlekania i ochrony metali, takich jak żelazo, tworząc w ten sposób powłokę odporną na korozję. Podczas ogrzewania taka powłoka uwalnia opary niklu i cyjanek – dokładnie ten sam ślad chemiczny, który astronomowie obserwują obecnie w 3I/ATLAS.

Renomowany astrofizyk Avi Loeb zwrócił już uwagę na to dziwne odkrycie i podkreślił, że sygnatura składająca się wyłącznie z niklu bardziej odpowiada przemysłowej produkcji stopów niż temu, czego moglibyśmy oczekiwać od naturalnej chemii komety. Czysty nikiel bez żelaza: niemożliwe w naturalnych kometach. Nikiel + ślad cyjanku: pasuje do powłok galwanicznych. Sztuczny ślad:  Cecha charakterystyczna procesów przemysłowych.

Podsumowując dotychczasowe informacje:

• Jest to międzygwiezdny gość na hiperbolicznej trajektorii ucieczki.
  
• Jego skład jest zdominowany przez dwutlenek węgla i prawie nie zawiera wody.
  
• Wykazuje chmurę pyłu skierowaną w stronę Słońca, co jest sprzeczne z zasadami dotyczącymi komet.
  
• Jego trajektoria lotu jest idealnie wyrównana z płaszczyzną ekliptyki.
  
• Wykazuje tajemnicze przyspieszenie bez widocznego wydzielania gazów.
  
• Wykazuje świecenie przednie, możliwe emisje radiowe i oznaki stabilizacji.
  
• Będzie przelatywać obok planet i prawdopodobnie posiada napęd atomowy.
  
• Ma powłokę galwaniczną.
  

Uznani astronomowie pozostają ostrożni i nadal określają 3I/ATLAS jako kometę. Jednak w obliczu coraz większej liczby dowodów, być może stoimy przed pierwszym namacalnym dowodem na przemierzanie naszego Układu Słonecznego przez technologię pozaziemską: sondę innej cywilizacji na misji badawczej, która przed nawiązaniem kontaktu mapuje w tle światy nadające się do zamieszkania.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl