Rzadka czarna dziura najwyraźniej znajduje się w centrum naszej galaktyki


Impresja artysty "kijanki" w pobliżu podejrzanej czarnej dziury.

Zniekształcony kosmiczny obłok pyłu nazwany "kijanką" sugeruje, że w centrum naszej galaktyki może istnieć bardzo rzadki rodzaj czarnej dziury. Ten region Drogi Mlecznej, znany jako centralna strefa molekularna, jest niezwykle gęsty od gwiazdotwórczych obłoków pyłu skupionych wokół centralnej supermasywnej czarnej dziury naszej galaktyki, znanej jako Sagittarius A*. Nawet w tym ekstremalnym środowisku, astronomowie z Uniwersytetu Keio zauważyli kształt i ruch "kijanki". Jak piszą w swoim opracowaniu opublikowanym w The Astrophysical Journal, byli w stanie przeanalizować dziwnie ukształtowany obłok gazu i jego otoczenie, znajdujące się w odległości około 27 000 lat świetlnych, w różnych zakresach długości fal przy użyciu James Clerk Maxwell Telescope na Hawajach i 45-metrowego radioteleskopu Nobeyama w Nagano w Japonii.

Ustalili oni, że kijanka musiała zostać rozciągnięta do swojego niezwykłego kształtu przez silne przyciąganie grawitacyjne pobliskiego obiektu, ale bez względu na to, jakie długości fal badali, nie mogli znaleźć żadnych widocznych dowodów na istnienie obiektu wystarczająco masywnego, aby spowodować taką deformację.

Spekulowali więc, że tak zwana "średniej wielkości" czarna dziura o ogromnej grawitacji (o wielkości około 100 000 mas Słońca) musi znajdować się w pobliżu chmury pyłu i deformować jej kształt. Czarne dziury są tak masywne, że nic, nawet światło, nie jest w stanie uciec ich grawitacji, więc astronomowie nie mogą ich bezpośrednio zobaczyć. Astronomowie mogą jednak rozpoznać czarne dziury po sposobie, w jaki zniekształcają przestrzeń i obiekty wokół nich.

Większość odkrytych dotychczas czarnych dziur należy do dwóch kategorii: czarne dziury o masie gwiazdowej, które mogą być nawet 100 razy cięższe od Słońca i powstają, gdy masywne gwiazdy zapadają się pod własnym ciężarem; oraz supermasywne czarne dziury, które znajdują się w centrum prawie wszystkich dużych galaktyk i mogą być miliony do miliardów razy masywniejsze od Słońca. Naukowcy jednak wciąż nie są pewni, jak powstały supermasywne czarne dziury wszechświata. Pomiędzy tymi dwoma kategoriami znajduje się jednak jeszcze jeden, nieuchwytny, trzeci typ czarnych dziur: pośrednie czarne dziury masywne. Obiekty te, których rozmiar może wynosić od 100 do 100 000 mas Słońca, są uważane za "brakujące ogniwo" w modelu powstawania czarnych dziur, ponieważ ich pośredni rozmiar może reprezentować kluczową fazę wzrostu pomiędzy mniejszymi i supermasywnymi czarnymi dziurami.

Jak dotąd w całym Wszechświecie zidentyfikowano zaledwie garstkę kandydatów na pośrednie czarne dziury. Jednak w Drodze Mlecznej nie wykryto jeszcze żadnej, choć dostrzeżono kilka kandydatów, w tym cztery kolejne w pobliżu naszego centrum galaktycznego.

Kiedy autorzy badania obliczyli masę, która byłaby potrzebna do doprowadzenia kijanki do jej wyraźnego kształtu, ustalili, że najbardziej prawdopodobnym winowajcą jest czarna dziura o masie około 100 000 mas Słońca. Chociaż odkrycie to wymaga potwierdzenia przez dalsze obserwacje, istnienie innej potencjalnej średnio-masywnej czarnej dziury w pobliżu centrum naszej galaktyki sugeruje, że może tam być więcej czarnych dziur niż astronomowie wcześniej sądzili. Daje to przyszłym naukowcom obiecujący cel do poszukiwania jednego z najbardziej masywnych brakujących ogniw Wszechświata.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl