Kraina wiecznie młodych na północy. Mityczny lud Danu i jego cudowne artefakty



Według irlandzkiej legendy, ponad 4000 lat temu, gdzieś z północy, do Irlandii przybyło plemię, którego przedstawiciele posiadali cudowne zdolności i przywieźli ze sobą wiele magicznych artefaktów. Informacje o tym plemieniu, które nazywano Danu lub Tuatha de Danann, zawarte są w starożytnym dokumencie "Annals of the Four Masters", napisanym przez braci franciszkanów gdzieś w połowie XVII wieku na podstawie wcześniejszych tekstów. Duńczycy są również wspomniani w Księdze Inwazji, napisanej około 1150 roku.

Osoby o blond włosach

Irlandczycy w czasie duńskiej inwazji byli ciemnowłosymi ludźmi niskiego wzrostu. Intruzi bardzo się od nich różnili. Byli to wysocy ludzie o blond lub rudych włosach, niebieskich lub zielonych oczach i bardzo jasnej skórze.

Po dotarciu do wybrzeży Irlandii Duńczycy wdali się w bitwę z miejscowym plemieniem. Według legendy, podczas jednej z bitew król Duńczyków, Nuada Argetlam, stracił rękę. Jednakże, zgodnie z legendą, lekarz Danu natychmiast skonstruował dla niego w pełni funkcjonalne ramię ze srebra. Inny lekarz "wyhodował skórę na jego ramieniu".



Według legendy Duńczycy przybyli do Irlandii w latających statkach otoczonych ciemnymi chmurami. W późniejszych tekstach spisanych przez mnichów, latające statki zamieniły się w zwykłe żaglowce, a ciemne chmury w słupy dymu. Według kronik, podpalając własne statki, "ostrzegli lokalnych mieszkańców, że są tu przez długi czas i nie zamierzają wracać". Duńczycy przybyli z północnego kraju Tir na Nog, co w tłumaczeniu oznacza Krainę Wiecznie Młodych. Do krainy tej można było dotrzeć przechodząc przez bramy kopców sidhe. W tym miejscu, według legendy, łatwo było przekroczyć granicę między światami, która była bardzo cienka.

Kraj Duńczyków był bogaty. W Krainie Wiecznie Młodych żyli w luksusie i radości piękni ludzie, którzy nigdy się nie starzeli. Według legendy czas zatrzymał się w Tir na Nog, a według jednej z legend książę Oisin zakochał się w mieszkance Krainy Wiecznie Młodych Niam. Niam zaprosiła go do siebie, a książę mieszkał w Krainie Wiecznie Młodych przez trzy szczęśliwe lata. Kiedy Oisin wrócił, odkrył, że w domu minęło już trzysta lat. Gdy tylko książę postawił stopę na ojczystej ziemi, natychmiast zestarzał się i umarł.

Według legendy mieszkańcy Tir na Nog nie starzeli się, ale nie byli też całkowicie nieśmiertelni. Mogli zostać zabici przez wrogów lub choroby.

Duńczycy w Irlandii

Rządzili Irlandią przez długi czas, a ostatnimi lokalnymi ludami, z którymi musieli walczyć, byli Milezyjczycy, przodkowie współczesnych Irlandczyków. Według legendy Duńczycy byli szlachetnymi i uczciwymi ludźmi. Dlatego też, przy pomocy podstępu i przebiegłości, Miltese wciąż zdołali odnieść nad nimi kilka zwycięstw. Rezultatem wojny był podział Irlandii na dwie części - naziemną i podziemną. Na ziemi rządzili Milezyjczycy, a Duńczycy zeszli pod ziemię przez kopce sidhe. Gdy tylko Duńczycy zniknęli pod ziemią, Manannon, bóg morza, chronił wszystkie wejścia do ich królestwa, podnosząc magiczną mgłę z oceanu.

Jakie artefakty przywieźli Duńczycy?

Mówi się, że Duńczycy przywieźli ze sobą do Irlandii cztery magiczne artefakty:


Miecz światła, według legendy, mógł trafić każdego wroga i nikt nie mógł uniknąć tej zaczarowanej broni.

Włócznia Lugha była ognista i emitowała iskry "wielkości jajka". Aby zapobiec zapaleniu się jej trzonu, według legendy była ona okresowo zanurzana w jakimś magicznym płynie. Podobnie jak miecz świetlny, włócznia Lugha była w stanie trafić każdego.

Właściwości kotła obfitości można ocenić po jego nazwie. Z tego pojemnika każda osoba mogła uzyskać dowolny przedmiot, którego potrzebowała, a także dowolne jedzenie. Kocioł obfitości, na przykład, znajduje odzwierciedlenie w opowieści o magicznym garnku. Ponadto artefakt ten, zgodnie z legendą, był w stanie wskrzesić zmarłych. Niektórzy badacze uważają, że w późniejszych czasach kocioł obfitości w legendach został przekształcony w Świętego Graala. Kamień przeznaczenia przywieziony przez Duńczyków jest również znany jako kamień koronacyjny. Duńczycy umieścili ten kamień na górze Tara w irlandzkiej prowincji Meath. Według legendy koronacja każdego króla Irlandii była potwierdzana przez straszny krzyk, który był słyszany na całym świecie.


Kamień Przeznaczenia na Tronie Wielkiej Brytanii.

Gdy kamień nie potwierdził koronacji, jeden z królów przełamał go na pół. Później jedna z połówek została zabrana do Szkocji i ostatecznie trafiła na tron Anglii, gdzie pozostaje do dziś. Istnieje jednak legenda, że prawdziwy artefakt został ukryty w rzece Tay i do tej pory nie został odnaleziony.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl