Najlepsza wiadomość naszych czasów: materializm naukowy jest zepsutą filozofią




Naukowy materializm zakłada, że fizyczny wszechświat istnieje niezależnie od świadomości, a umysły powstają w wyniku przypadkowego procesu fizycznej i biologicznej ewolucji. Materializm – lub fizykalizm – był dominującą ideologią ostatnich dwóch stuleci, przenikając każdy aspekt naszego społeczeństwa.

Idealizm proponuje natomiast, że świadomość jest podstawową rzeczywistością lub „ontologicznym prymitywem”. Zjawisko fizycznego wszechświata wyłania się z tego fundamentalnego podłoża świadomości, niczym rozległy, burzliwy sen. W Why Materialism is Baloney i The Idea of the World, filozof Bernardo Kastrup przedstawia świetne argumenty za idealizmem.
„Fizyczne właściwości świata istnieją tylko o tyle, o ile są percepcyjnie doświadczane” – pisze. „Nie istnieje żaden ontologiczny grunt poza umysłem, na którym te własności mogłyby w przeciwnym razie rezydować, zanim zostałyby przedstawione w umyśle”.

Jako jednostki, jesteśmy zdysocjowanymi „alterami” tej nieograniczonej, instynktownej świadomości.



Eksperymenty fizyczne, jak zauważa, „potwierdziły, że w przeciwieństwie do tego, czego można by się spodziewać, gdyby świat był oddzielony lub odrębny od umysłu, obserwowane właściwości świata rzeczywiście nie mogą być uznane za istniejące przed ich zaobserwowaniem”.

Cytuje fizyka Antona Zeilingera:

Cytat:„Nie ma sensu zakładać, że to, czego nie mierzymy [czyli nie obserwujemy] w jakimś systemie, ma [niezależną] rzeczywistość”.

W The Idea of the World Kastrup analizuje po kolei różne kontrargumenty przeciwko idealizmowi i obala je. Rozważa, w jaki sposób ideologie zakorzeniają się w społeczeństwie i utrwalają jako norma, pomimo ich błędności, oraz w jaki sposób można je wyprzeć:

Cytat:„Wszyscy jesteśmy zanurzeni w niezliczonych, niezbadanych założeniach kulturowych i konwencjonalnych schematach myślowych. Nieuniknionym zadaniem idealisty jest cierpliwe identyfikowanie i demaskowanie tych ukrytych założeń i wadliwych schematów myślowych, jeden po drugim, przy jednoczesnym uporczywym powtarzaniu wyjaśnień swojej argumentacji. Tylko w ten sposób logika stojąca za argumentem idealisty może ostatecznie przebić się przez kulturową tarczę.”

Całkowicie zgadzam się z Kastrupem. Czuję, że potrzebujemy czegoś w rodzaju armii intelektualnie rygorystycznych idealistów, atakujących to z wielu stron. Wiem, że dla wielu wciąż wydaje się to odległe, ale wierzę, że zmiana paradygmatu z materializmu na idealizm jest zarówno kluczowa, jak i nieunikniona. Dla mnie pytanie brzmi: jak i kiedy do tego dojdziemy. Jest ono nieuniknione, ponieważ idealizm jest prawdą, podczas gdy materializm jest fałszem (lub, jak to ujął Kastrup, „bzdurą”). Zostało to wielokrotnie udowodnione naukowo i staje się coraz bardziej sensowne, w miarę jak rozwijamy lepsze sposoby mówienia i myślenia o tym.

Wielu innych myślicieli i naukowców przyjęło tę perspektywę, w tym fizyk Amit Goswami, autor książki „Fizyka duszy”, oraz biolog Robert Lanza, który ukuł termin „biocentryzm”.
Badając naturę rzeczywistości, wielu wielkich fizyków XX wieku odkryło, że wszechświat jest „wielką myślą”, stworzoną raczej z „rzeczy umysłu” niż z materii. Ich odkrycia zgadzały się z podstawowymi dogmatami wschodniego mistycyzmu.

Trzeba jednak przyznać, że w przeszłości fałszywe ideologie i złe idee często brały górę nad prawdziwymi. Triumf idealizmu nie jest więc całkowicie pewny. Zmiana paradygmatu z materializmu na idealizm ma ogromne konsekwencje, na wielu poziomach. Jest ono głęboko ważne dla przyszłości naszego świata. Uważam ją za konieczny skok ewolucyjny. Jest to zmiana paradygmatu, na którą czekaliśmy. To element zmieniający grę. W przyszłych artykułach na „strefa44″ sparafrazuję część filozoficznego argumentu Kastrupa na rzecz idealizmu. Następnie rozważę implikacje idealizmu w wielu różnych obszarach, począwszy od osobistego dylematu, co to znaczy żyć w sposób sensowny, aż po zbiorowe – społeczne i polityczne – pytanie o to, jak wymyślić cywilizację na nowo, by poradzić sobie z nierównością majątkową, kontrolą technologiczną i katastrofą ekologiczną.

Analityczny idealizm daje nam odpowiedź na kapitalistyczny realizm, neoliberalizm i transhumanizm. Ma potencjał, by zmienić nasze relacje między sobą i ze światem jako całością. Gdy idealizm stanie się naszą ramą interpretacyjną, uwaga ludzkości zwróci się w nowym kierunku, ratując nas z otchłani kwantyfikacji, kontroli i nihilizmu, w której obecnie zagubiła się ogromna część ludzkości. Idealizm pozwala nam również w pełni zrozumieć rdzenny animizm i inne starożytne kosmologie, integrując je w kompleksowy, integralny światopogląd.

Przejście do idealizmu przywraca światu sens i cel. W materializmie świat nie ma żadnego wewnętrznego znaczenia. Ludzkość błąka się beznadziejnie na pustkowiu:

Cytat:"W naszej kulturze panuje przekonanie, że wartość semantyczna świata jest po prostu artefaktem ludzkich umysłów. Świat nie ma historii do opowiedzenia, sugestii do przekazania czy spostrzeżenia do przekazania. Nic nie mówi. Nie ma nic znaczącego do wyciągnięcia ze świata, jedynie utylitarne przewidywania, które można poczynić na temat jego zachowania” – pisze Kastrup.

A jeśli świat jest rzeczywiście projekcją uniwersalnej, instynktownej świadomości, to aż prosi się o interpretację i analizę:

Cytat:„Jeśli świat jest mentalny, wskazuje na coś poza swoimi pozorami i jest podatny na interpretację, tak jak zwykłe sny. W tym przypadku projekt Hermeneutyki Wszystkiego jest metafizycznie uzasadniony.”

Jeśli świadomość jest podstawową rzeczywistością, to jako istoty świadome, nasza nieustanna aktywność polegająca na interpretowaniu, rozumieniu i twórczym wyrażaniu świata nie jest warunkowa, przypadkowa czy bezsensowna. Musi być postrzegana jako istotny aspekt procesu świata, rzeczywistości w jej rozwijaniu się, w „światotwórstwie” świata. William Blake okazuje się być fenomenologicznie precyzyjny, gdy pisał: „Wyobraźnia nie jest stanem: Jest samą ludzką egzystencją”.

---

Opracował: Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl