Nieoczekiwane materiały odkryte w starożytnej piramidzie w Meksyku



Fascynujące odkrycia w podziemnych komnatach pod starożytną piramidą Quetzalcoatl w Meksyku ponownie rozbudziły spekulacje na temat pierwotnego przeznaczenia tej budowli.

Wcześniej naukowcy odkryli komory z ciekłą rtęcią na końcu podziemnego tunelu o długości ponad 100 metrów. To skłoniło niektórych do przypuszczenia, że zaginiona cywilizacja Teotihuacan uważała świątynię za bramę do świata nadprzyrodzonego. Meksykański badacz Sergio Gomez przypuszcza, że odbijająca natura rtęci – podobnie jak woda i lustra – skłoniła rdzennych mieszkańców do wykorzystania tych basenów jako portali do świata boskiego lub podziemi, prawdopodobnie dla mezoamerykańskiego władcy.

Chociaż odkrycie tunelu miało miejsce już dziesięć lat temu, zainteresowanie nim nie słabnie. Raczej nietypowa teoria, która zyskuje coraz więcej zwolenników wśród teoretyków spiskowych, zakłada, że piramida była siedzibą wysoko rozwiniętej technologii. Znaleziska rtęci i miki są pozostałościami tego zaawansowanego systemu.

Co znamienne, oprócz ciekłej rtęci w piramidzie odkryto również płyty mika, błyszczącego minerału krzemianowego znanego ze swoich właściwości izolacyjnych. Zespół Gomeza początkowo zinterpretował te materiały jako część skomplikowanego rytuału. Wyjaśnienie to nie zniechęciło jednak tych, którzy podejrzewają, że połączone materiały stanowiły istotne elementy urządzenia wytwarzającego energię elektryczną wewnątrz konstrukcji.

Występowanie ciekłej rtęci w starożytnych budowlach jest niezwykle rzadkie. Mauzoleum pierwszego cesarza Qin w Chinach jest jedyną znaną piramidą, w której ją znaleziono. Przed odkryciem Teotihuacan ślady ciekłej rtęci znaleziono jedynie w niektórych stanowiskach archeologicznych kultury Olmeków i Majów w Mezoameryce.

Natomiast mika została znaleziona w całym Teotihuacan, przy czym znaczne ilości znajdowały się w Piramidzie Słońca i tunelu pod Piramidą Pierzastego Węża. Annabeth Hedrick, specjalistka ds. kultur Mezoameryki na Uniwersytecie w Denver, zwraca uwagę na rytualne znaczenie materiałów odbijających światło: „Lustra były uważane za sposób na spojrzenie w świat nadprzyrodzony i przewidywanie przyszłych wydarzeń. Wiele przedmiotów rytualnych było pokrytych mika, aby nadać im właściwości odbijające światło”. Tajemniczość tego odkrycia potęguje fakt, że mika pochodzi z odległych miejsc. Jedno z głównych źródeł w pobliżu Teotihuacan znajduje się w Brazylii, około 7200 kilometrów stąd. Ponadto brak ciekłej rtęci w stanie naturalnym sugeruje, że mieszkańcy Teotihuacan wydobywali ją w skomplikowanym i niebezpiecznym procesie poprzez ogrzewanie cyny, rudy siarczku rtęci, a następnie podejmowali wyzwanie transportu toksycznej cieczy w głąb piramidy.

Zwolennicy teorii spiskowych zwracają również uwagę, że nie ma zidentyfikowanego władcy Teotihuacan i że w mieście nie ma królewskiej komnaty grobowej. Ten brak podsyca ich spekulacje, że mika i rtęć były składnikami wczesnego urządzenia mechanicznego wykorzystującego energię, skonstruowanego na wieki przed wynalezieniem pierwszej elektrowni.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl